Hôtel-Dieu Beaune
Dit hospitium is in 1443 gesticht door Nicolas Rolin en zijn vrouw, Guigone de Salins, ter verzorging van de zieken en de armen. Ze schonken eveneens wijngaarden zodat het armenhuis zichzelf van inkomsten kon verzien. Op deze wijze ontstond de Hospices de Beaune waarvan de laatste patiënt pas in 1971 vertrok.
Ten tijde van de stichting waren er vele zieken en armen door de honderd jarige oorlog. De patiënten werden door nonnen verzorgd. Vanuit hun bed in de Grande Salle des Malades hadden ze uitzicht op het altaar zodat de zieken de kerkdiensten konden volgen. Het veelluik van Rogier van der Weyden bevond zich oorspronkelijk in dezelfde kapel als dit altaar. Het decoratieve gewelf dat de Grande Salle des Malades bekroond heeft de vorm van een scheepsromp. De dwarsbalken zijn beschilderd en aan de uiteinden voorzien van monsters. Achterin de zaal staat een meesterwerk, een groot houten beeld uit de vijftiende eeuw dat Christ-de-Pitié is genaamd. Het gepolychromeerde beeld is meer dan levensgroot. De immense zaal is 50 meter lang, 14 meter breed en 16 meter hoog.
Het Binnenplein
Het meest befaamde kunstwerk wat zich in het Hôtel-dieu bevindt is 'Het laatste oordeel' van Rogier van der Weyden. Het veelluik is in 1443 gemaakt in opdracht van Nicolas Rolin. De opdrachtgever en zijn vrouw zijn geportretteerd op twee panelen die zichtbaar zijn in gesloten toestand. In geopende toestand is in het centrale paneel Christus en Michael weergegeven. Michaël weegt de zielen. Hij is omringd door kleinere figuren, waaronder engelen en verdoemden. Op de zijpanelen staan apostelen en heiligen te smeken om vergiffenis voor de verdoemden. Maria en Johannes de Doper zijn weergegeven aan de uiteinden van de regenboog. Aan de onderkant van de panelen bevinden zich links van Christus de zaligen en rechts de verdoemden. Oorspronkelijk hing het veelluik boven het altaar, tegenwoordig bevindt het zich in de Salle du Polyptyque. In de negentiende eeuw is het veelluik in tweeën gezaagd zodat beiden kanten tegelijkertijd aan het publiek kunnen worden getoond.
Er bevinden zich nog andere kunstwerken in het Hôtel-Dieu. In de Salle St.-louis zijn er bijvoorbeeld zestiende-eeuwse wandtapijten uit Doornik en Brussel te zien. In het interieur is ook antiek meubilair opgesteld. In de keuken staan er bijvoorbeeld twee vuurhaarden onder een dubbele schoorsteen. Het stalen draaispit met het houten poppetje dateert uit 1698. In het interieur is tevens de geschiedenis van het Hotel-Dieu gevisualiseerd.
De buitenkant van het Hôtel-Dieu wordt gekarakteriseerd door een leien dak, een elegant benadrukt portaal en een 30 meter hoge spits.
De sobere buitenkant van dit gebouw contrasteert met de kleurrijke binnenplaats waar geglazuurde dakpannen geometrische patronen vormen. Het dak, de torentjes, van wapens voorziende windwijzers, de dakkapellen en de galerijen vormen een feestelijk geheel. De gebouwen die het plein omzomen stammen uit de vijftiende, zeventiende en negentiende eeuw.
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
||